മെഴുകുതിരി

ആര്‍ക്കൊക്കെയോ വെട്ടമാകുവാന്‍ സ്വയം ഉരുകുവാനീ ജന്മം.

കത്തുന്ന തീയില്‍ വേവുന്ന എന്‍ ദേഹിയെ -

കണ്ടീല്ലയാരും .

ഉരുകിയോലിക്കുംബോഴും അരുതേയെന്ന് നിലവിളിക്കുവാന്‍ -

കഴിയാതെ നിന്നു ഞാന്‍ .

കൊട്ടിയടച്ച ജനാലകള്‍

എനിക്കു മുന്‍പില്‍ വിഘ്നമായി നില്‍ക്കുമ്പോഴും ,

ദൂരെ അങ്ങ് ദൂരെ

നിന്നുമൊഴുകി വരും മന്ദമാരുതനീ തീയണചെങ്കിലെന്ന്

ഒരു വേള വെറുതെയാശിപ്പൂ ഞാന്‍

ഇനിയുമെത്ര മണിക്കൂറുകള്‍ ....

ഒരുപക്ഷെ ഈ രാത്രി മുഴുവനോ...?

അറിയില്ല ... എങ്കിലും ഉറങ്ങാതെയുരുകാം ഞാന്‍

നിങള്‍ക്കായി

ഈ അവസാന ശ്വാസവും നിലയ്ക്കും വരെ

ഒരു വേള ഓര്‍ക്കുമോ ... നിങ്ങളെന്നെ ,

ഇല്ല കാരണം , വെറുമൊരു മെഴുകുതിരി ഞാന്‍

നിങ്ങള്‍ക്കായി കത്തി തീരുവാനീ ജന്മം