മനസിനതിര്‍വരമ്പുകളില്ലെന്നപ്പോല്‍...
മമ ജീവിതത്തിനുമതിര്‍ വരമ്പുകളില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ -
മനതാരിലൊരു കുഞ്ഞു പൈതലായ്
മതിവരുവോളം അനുസരിച്ചേനെ നിന്നെ ഞാന്‍ .
നിനവിലും നിദ്രയിലും -
നിഴലായ് നീ പിന്തുടരുംപോഴോക്കെയും ....,
നിനവുകളോടരുതെയെന്നോതി...
നിനക്കയതിര്‍ വരമ്പുകള്‍ സൃഷ്ട്ടിച്ചു ഞാന്‍ .
ജീവിതത്തിന്‍ തത്വശാസ്ത്രങ്ങളെ ....
ജീവനെക്കാളേറെ സ്നേഹിച്ചു ,
ജീവിതത്തിലെ മോഹങ്ങളോക്കെയും
ജീര്‍ണ്ണിക്കതെയീ മനസാം ഭരണിയില്‍ കെട്ടി ഞാന്‍ .
അറിയുവാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ല ഞാന്‍ പോലും ...,
ആ മനസാം ഭരണിയില്‍ വീണലിയും നീര്‍ത്തുള്ളികളെ...!
ആഹ്ലാദിക്കുവാന്നോനുമില്ലാതിരിന്നിട്ടും ....
അതിരുകളില്ലാതെയാഹ്ലാദിച്ചു ഞാന്‍ .
ഒരിക്കല്‍ വിരുന്നെത്തുമോയീ ദുര്‍മോഹങ്ങളുടെ ഭരണികള്‍ -
ഒന്നന്നായി അഴിച്ചു വിടുവാന്‍ !
ഒരു മാത്രാ എനിക്കഹ്ലാദിക്കുവാന്‍...
ഒരിക്കലെങ്കിലുമീ മോഹങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി മാത്രം ജീവിക്കുവാന്‍ .
No comments:
Post a Comment